Πάει καιρός που δεν κατάφερα να νιώσω μέσα μου βαθιά
ενός ονείρου ξεκούραστου την λευκόμορφη ανάσα
και να ζήσω τον ύπνο της ψυχής μου.
σαν όλα τα βράδια της ζωής μου ξάπλωνα
μισά μετανιωμένος για τις ώρες που περνούσα μακριά απ'τα
ξυπνητά,
μα θλιμμένος που ζούσα μακριά απ'τα όνειρα μου.
το κορμί μου δε βίωσε ποτέ
το Δίχως των ανοιχτών βλεφάρων
ούτε το πέρασμα απ'τα όνειρα τα μακρινά
αυτά που δε συμβαδίζουν με καμιά λογική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου