είμαστε όλοι θλιμμένοι. γι'αυτό κάνουμε όλα αυτά, τα τρομερά πράγματα.

τα φίλμς

μ'εκνεύρισε η μοίρα μου

και την έβγαλα μια φωτογραφία

να μου πει κι αυτή τι νιώθει

όταν τη φριχτή της μορφή

στα ασπρόμαυρα φίλμς

θε ν'αντικρύσει.

μίζερη 

το εγώ μου

το θρέφω τ'αναθρέφω

μαζί του ξυπνώ και μαζί του κοιμάμαι.

μα με εκδικείται

και με χτυπά.

του μιλώ και το χαϊδέυω

μα δεν αντιδρά.

με εκδικέιται

Κορμί πικρό.

Σηκώθηκα

περπάτησα ως το μπάνιο και κοιτάχτηκα

απ'του σπασμένου καθρέφτη τα κομμάτια.

Έπλυνα το βρώμικο μου πρόσωπο

και έκανα τα μαλλιά μου πίσω

μ'ότι νερό είχε απομείνει στα χέρια μου.

-τα μαλλιά μου πια έχουν μακρύνει.

μου φτάνουν στο πιγούνι.-

πιάνω δυο πινέλα και βάφω την καρδιά μου.

-μπλε-

κοιτάζω τα τερατόμορφα μου πόδια και τα κλοτσάω

κλοτσάω και τη θλίψη. περπατώ ως την άλλη μεριά

του σπιτιού.

ανοίγω το παράθυρο και

μου φεύγει η ψυχή μου.

δεν αντέχει κι αυτή πια

το πικρό κορμί μου.

Πληγωμένα μάτια

Ανεβοκατέβηκα τη βιδωτή σκάλα

σαράντα δύο φορές το πρωί.

στην αρχή αργά

και μετά γρήγορα

και πιο γρήγορα

και γρηγορότερα

γρήγορα γρήγορα γρήγορα γρήγορα

γρήγορα γρήγορα γρήγορα γρήγορα

γρήγορα γρήγορα γρήγορα γρήγορα

γρήγορα γρήγορα γρήγορα γρήγορα

για να νιώσω πως μπορεί να 'ναι ο άνεμος

πως μπορεί να 'ναι κι ο τυφώνας.

ζαλίστηκα

πήγα άλλη μια φορά επάνω και ξάπλωσα.

η νύχτα με βρήκε στο κρεβάτι.

δε μ'άρεσε

δε μ'αρέσει καθόλου να ξυπνώ στα σκοτάδια.

άνοιξα το φως και έφερα κοντά έναν καθρέφτη

κι αντίκρυσα πρώτη φορά τ'αληθινά μου μάτια

τα νεκρά

Νεκρά πουλιά

Επάνω στο τραπέζι έχω αφήσει τα μισά μου όνειρα.

και τ'άλλα μισά τα 'χω στην τσέπη.

μη μου τα πάρεις.

γιατί φοβάμαι.

φοβάμαι ξανά πως θα τ'αρπάξεις και θα φύγεις

και θα 'χω μοναχός τη μοναξιά μου ν'αντικρύσω

χωρίς όνειρα

για εμένα.