walk of the day

today i had a long walk to the national garden with my friend,michelangelo.the way to find a special place i wanted was a torturing and long way but it was soo fun.greek "platsourisma" into the water,relaxing next to the lake and laying on the grass. :)

Ατλαντίς

εδώ είμαι εγώ,και περιμένω.
εδώ είμαι και αναζητώ,και περιμένω.
σ΄ένα μικρό κελί μιας ατλαντίδας μαγικής.
αστράφτει από χαρά ολάκαιρη τούτη η χώρα.
ακούω ήχους μαγικούς.
πλάσματα μυθικά καλούν να πάω να παίξω.
μα από τότες που κλείστικα εδώ μέσα,
μονάχα μια τρίχα έχω να παίζω.
μια άσπρη τρίχα μαλακή,
στου κεφαλιού μου την κορφή.
και έχω κι ένα φίλο,
να μου κρατά παρέα.
"Αχ,Έγκον".αν δεν τον είχα κι αυτόν..
του μιλώ,και πάντα με ακούει.
κι αν δε μιλά,
εγώ όλα του τα βάσανα τα ξέρω.
κι είμαι καλά μ'αυτά που'χω.
τι τα θές τα μπικουτί,τα λούσα;
ένας φίλος μοναχός,είν'αρκετός.
και στη ζωή μου,μιαν αγάπη γνώρισα.
και μ'αρκεί.
όλα τα κάνανε πια λες κι είναι για χόρταση.
γι'αυτό σας λέω,καλλιά είμαι επαέ μέσα.
μα μη με κοιτάτε,δεν έχω βάλει τα καλά μου.
στον ύπνο με πιάσατε.
μα δεν πειράζει.
δεν έρχονται και κάθε μέρα να με δούνε.
και τι'θελα να σας πω,α ναι!
τα πρωινά έχω επισκέπτες.
είναι δυό λεβέντες πολύχρωμοι.
δυο χαζοπούλια,
που αν τα βλέπατε θα βάζατε τα γέλια.
μα είναι καλή συντροφιά.
δίνουνε και λίγο χρώμα.
γιατί απο τούτη τη χαραμάδα δεν μπαίνει πολύ φως.
μου φέρνουνε και δυο ψίχουλα που κλέβουνε απ'την πόλη,
κι είμαι καλά μ'αυτά.
πάω όμως τώρα.η μέση μου δεν κρατά και για πολύ.
πάω να θέσω,κι αν θέτε αύριο,περάστε πάλι.
αλήθεια,να 'ρθείτε όποτε θέτε.μα 'γω εδώ θα ΄μαι.

Γλυκές μου Στυμφαλίδες

Μα από που΄ρθατε,καταραμένα μαυροπούλια;
ούτε κοράκια είσαστε,ούτε ξεσκισμένων σαρκών αιτία,
σαν του γύπες.
αν και νιώθω μέσα μου των νυχιών σας τη λεπίδα,
να γαργαλά της καρδιάς μου τη λεπτή ασπίδα,
δεν μπορώ να αναγνωρίσω την δική σας πανοπλία,
μεταλλική.
λες κι είστε των στυμφαλίδων απογόνοι,
και κοντά στο μέλλον το παρελθόν κοντοζυγώνει.
από μύθους αρχαίους ελληνικούς,
φτάσατε σε χρόνους τόσο διαφορετικούς.
σαν κι εσάς γλυκές μου στυμφαλίδες,
ήρθαν και με σπάραξαν των χρόνων οι ρυτίδες.
κι οι ρυτίδες να ξέρετε είναι,
σημάδια από όσα ζήσαμε στις εποχές εκείνες.
μα μη μου φύγετε κι εσείς τώρα που σας βρήκα,
και την καρδιά μου ολόκληρη στο τέλος σας τη δίνω.
γιατί δε μου ΄μεινε κανείς στον κόσμο τούτο,
που να τη θέλει,κι αν δεν τη θέλει εγώ τι να την κάνω.
λίγο τον ήλιο πάρτε μου γιατί βαριά με καίει,
και όσο ΄ναι να ζήσω ακομή εδώ,
θέλω σκιά,δροσιά να ρέει.

του Χάους ο υιός θα σ'έχει εξαφανίσει.

ήταν αργά,μα στο ΄χα υποσχεθεί πως θα γυρνούσα.
μπορεί να σ΄είχε πάρει ο ύπνος κι είπα να βγάλω τα παπούτσια.
περπάτησα στις μύτες των δαχτύλων μου ως την κρεβατοκάμαρα,
μα σαν μπήκα μέσα,δεν σ΄είδα πουθενά.
έκανα ένα γύρω μπας κι είχες χωθεί πωθές,να με τρομάξεις.
άφαντη η παρουσία σου.
ο Τάρταρος να σ'είχε αρπάξει στα έγκατα της γης,
του Χάους ο υιός να σ'είχε εξαφανίσει;
ή κανας Φόβος τα μάτια μου΄χε κλέψει;
γιατί τούτος ήταν ο μόνος φόβος που ΄χα,
να μη χαθείς και γίνεις ένα με το χρόνο.
γιατί σα γίνατε εσείς ένα,
κι εγώ εκεί έμεινα,στου χρόνου το μισό λεπτό,
όσο δηλαδή ήτανε που σ'είχα.
εκεί πίσω γύρισα,
μπας και στο χρόνο μπορέσω να'ρθω να σε βρω.
ή μπας και χώσω τον καημό μου στου απείρου μια μικρή κρυψώνα.

Θέρος,δυο βήματα πιο πέρα.

Ω μέγα θέρος,
που σε κάθε σου ερχομό καίς κάθε λογής καρπό,
μη μου την κάψεις τη σοδειά κι άσε με να σου πω,
για όλα μου τα χθες,να στα ομολογήσω,
κι αν βρεις κάτι το άδικο και το κακό,
να 'ρθεις να με θερίσεις.
Μου πήρε χρόνια για να θρέψω,
όλα τούτα τα βλαστάρια που ίσα ίσα ΄συ τα βλέπεις.
Κι άλλα τόσα χρόνια θα μου πάρει ως που να ριζώσουνε για τα καλά,κι αν.
Μέρα-μέρα πολεμώ με τούτες τις καταιγίδες,
μα ΄σένανε κανείς δεν μπορεί να σε προβλέψει.
Καίς ζωές,τις κάνεις θρύψαλλα,
μου τα΄χες πάλι καμωμένα σε μιαν άλλην εποχή,
μακριά από τούτη'δω.
Γι'αυτό πες πως το ζητώ σα χάρη,
να σταθείς δυο βήματα πιο πέρα,
μπας και σου γλυτώσει η φετινή σοδειά.

Μικρή Σαρδαναπάλη

κι είναι κι όλα αυτά που ζω καθημερινά.
γλύκες και πίκρες,γίναν όσο να'ναι μια συνήθεια.
στη συνήθεια κι ο πόνος γλυκός μου μοιάζει.
γι'αυτό δεν το κουνάω ρούπι.
εδώ θα μείνω στα γνωστά κι ας με πονάν.
ναί,ναί,για ΄σένα μιλώ μικρή Σαρδαναπάλη,
που μου ΄κανες τη ζωή μια προστυχιά.
ξεφύγανε απ΄τα όρια καιρό,όλα ένας χείμαρος.
μα τι νόημα θα'χαν δίχως τη φλόγα που τα καίει,
δίχως το χάος που τα στόλισες;
μα τώρα μακριά είσαι για να δεις τα όνειρα που πλέουν,
απάνω σε μια τρύπια θάλασσα,ταραγμένη,κι αυτή αλλοπαρμένη,
ίσα με τη γούνα σου.
μακριά μου είσαι μικρή Σαρδαναπάλη.

Shaman Photoshoot

today,i had a heavy waking up.but then i learned we are gonna have a barbeque with my family and i was so happy.then i recieved a little text.it was this little witch,Amanda M.Jahnsson!"Calliki internet now!".i quickly turned on the laptop,and i saw our pictures were published on "Contributor Magazine".i couldnt believe my eyes.i was photographed by two excellent photographers and published to such a great magazine? amazing! <3 love love love
Emma Elina Keira Jones-Amanda Morga Jahnsson. <3