Ματωμένε Μάρτη.

θρύψαλα τα όνειρα που είχα.
τι το ΄θελα και τα ΄κλεισα στο βάζο;
σαν πως δεν ήξερα τι αδέξιος που είμαι;
και τώρα μόνο από μακριά θα σε κοιτάζω.

χειμώνας γίνηκε η άνοιξη,
τα όνειρα σου αλλού κρυψώνα βρήκαν.
ονείρου προσμένω καιρό την άφιξη,
εδώ που η αγάπη κι καρδιά σου μια φοράν ανήκαν.

ολόκληρη την αγάπη μου σ΄ένα χαρτί δεμένη,
ως αν να έρθεις την αυγή που είναι σαστισμένη,
την έβαλα για να σε βρεί σ΄όποιο σημείο του χάρτη,
και να 'ρθεις μια λέξη να μου πεις τον ματωμένο Μάρτη.

its almost nine

it's the feeling i can't stand.
the breath i can't take.
the way i can't dance.
the partner i can't be.
so here i cam.
in a way undone.
the game has no more fun.
where's the light,
where's the sun?
i'm going away,
to the dream of yesterday.
i'll be lost in time,
you're no more mine.
but if you say it's fine,
i guess it's.. "fine".

Ξύπνημα πικρό.
τόσο πικρό,όσο ένα βλέμμα κρυφό.
κρυφό για να αποφύγω αλήθειες.
γιατί τα μάτια λεν ειν καθρέπτες,
κι ας λες καμιά φορά :"α,τους ψέυτες."
γι' αυτό μακριά,μακριά θα κρατηθώ
όσο μπορώ για να σωθώ.
αν και η καρδιά σπαράζει με τις μακρινές αποστάσεις,
καρδιάς,όχι μέτρων.
κάλιο να κοιμάσαι ήρεμα,
στης άγνοιας την υγειά.
δεν θ'άντεχα τ΄αντίο.
κι αυτό θα ΄ταν πικρό.
εσένα θέλω,μονάχα εσέ,να σε κοιτώ.
και να γιατί ειν' τα όνειρα.
για να με κοιτάς,να σε κοιτώ
χωρίς τέλος,χωρίς κανένα τελειωμό.