Ας παραμείνουμε παιδιά.

Αλήθεια. Ειλικρίνεια. Αγάπη. Αθωότητα. Ζωντάνια. Αγνότητα. Όνειρα. και πολλές άλλες λέξεις που ένας άνθρωπος ξεχνά τι πραγματικά σημαίνουν όταν δεν είναι πια παιδί.

Όχι μην νιώσεις φόβο.

Πράγματα τεχνιτά σε μορφή φυσικού.Σαν μια ανάγκη που εκπληρώνεται ψεύτικα.Ότι δεν μπορείς να φτάσεις,να πλάσεις,να πιάσεις το κάνεις αντίγραφο.Σαν τις εκφράσεις που πέρνει καμιά φορά το πρόσωπο μου.Όμοιες με τις δικές σου.Ασυνείδητα αλλά τόσο λογικά.Σαν να σε νιώθω πολύ πιο κοντά.Ναί,γι'αυτό το κάνω.Μες απ'το λόγο συμπεραίνω πολλά.Ό,τι την καρδιά ερεθίζει,χαράζει ανάμνηση στον εγκέφαλο και περνάει βαθιά μες την ψυχή.Έτσι όποτε μου λείπεις κάνω κινήσεις,λέω τα λόγια σου,προσποιούμαι.Γιατί εσύ έχεις περάσει βαθιά μες την ψυχή.

ο χρόνος έχει και χάρη και φινέτσα.

Ποιός να τό'λεγε πως το χθες θα'ναι άλλο απ'το σήμερα.Και πως σήμερα θα γύρευα ένα καλύτερο αύριο,σαν το χθες.Ώσπου να φτάσω ν΄αγαπώ το σήμερα όπως το χθες,και το αύριο να μην περιμένω και πάει χαμένο σαν ένα άχαρο σήμερα,θα ακούσω μιά μονάχα μελωδία που δίνει ζωντάνια στα σήμερα,τα χθές και τα αύριο.Ποιά άλλη φυσικά από "το χορό των άστρων."

φώς μου αληθινό,σε ψάχνω.

το πέρασμα μονάχο φωτίζει
στο τέλος του πρώτου ταξιδιού.
του ταξιδιού της ζωής της αθάνατης.
αθάνατη η δίψα μου να ζήσω,
αθάνατη και η λαχτάρα μου για φώς.

μαυρόασπρο θέρος.

Μία εικόνα χίλιες λέξεις.Ασπρόμαυρη φωτογραφία ενός άχρωμου προσώπου που πέρασε από ένα θερινό τυφώνα.Ένα πλοιάριο δωσμένο στα κύματα και τις φουρτούνες.Με καπετάνιο το μυαλό και άγκυρα την καρδιά.Αγκυροβόλησε σε κινούμενο έδαφος που πήγε μακριά.Και τώρα δίχως άγκυρα γυρνοβολάει στα βαθιά και τα ρηχά.