Ματωμένε Μάρτη.

θρύψαλα τα όνειρα που είχα.
τι το ΄θελα και τα ΄κλεισα στο βάζο;
σαν πως δεν ήξερα τι αδέξιος που είμαι;
και τώρα μόνο από μακριά θα σε κοιτάζω.

χειμώνας γίνηκε η άνοιξη,
τα όνειρα σου αλλού κρυψώνα βρήκαν.
ονείρου προσμένω καιρό την άφιξη,
εδώ που η αγάπη κι καρδιά σου μια φοράν ανήκαν.

ολόκληρη την αγάπη μου σ΄ένα χαρτί δεμένη,
ως αν να έρθεις την αυγή που είναι σαστισμένη,
την έβαλα για να σε βρεί σ΄όποιο σημείο του χάρτη,
και να 'ρθεις μια λέξη να μου πεις τον ματωμένο Μάρτη.