ένα φως με πλησιάζει και μου χαμογελά. επιτέλους, θα ζεις ψυχή μου, λεύτερη.

Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

Κορμί πικρό.


Σηκώθηκα
περπάτησα ως το μπάνιο και κοιτάχτηκα
απ'του σπασμένου καθρέφτη τα κομμάτια.
Έπλυνα το βρώμικο μου πρόσωπο
και έκανα τα μαλλιά μου πίσω
μ'ότι νερό είχε απομείνει στα χέρια μου.
-τα μαλλιά μου πια έχουν μακρύνει.
μου φτάνουν στο πιγούνι.-
πιάνω δυο πινέλα και βάφω την καρδιά μου.
-μπλε-
κοιτάζω τα τερατόμορφα μου πόδια και τα κλοτσάω
κλοτσάω και τη θλίψη. περπατώ ως την άλλη μεριά
του σπιτιού.
ανοίγω το παράθυρο και
μου φεύγει η ψυχή μου.
δεν αντέχει κι αυτή πια
το πικρό κορμί μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: