Η επανάληψη του τίποτα

κενό, μυστήριο
ανακάλυψα πως όλοι τρέχουν.
δεν είμαι παρατηρητής
ούτε έχω κάποιο ρόλο.
μα υπάρχω, το νιώθω, υπάρχω.
κανείς δεν με παρατηρεί.
απεγνωσμένα σου ζητώ να με κοιτάξεις
απλώς κοίταξέ με.
κάνω μια βουτιά στο κρεβάτι
κι επαναφέρομαι στην ηδονή
του μονάριθμου
εγώ, εγώ, εγώ.
καμιά προέκταση.
αναζητώ την αιωνιότητα στα δυο σου μάτια
λες κι η φθορά του χρόνου μέσα τους απουσιάζει.
μα αντ'αυτού ανταμείβομαι με το βραβείο
του Δίχως.
δίχως το εγώ, δίχως το εσύ
δίχως κανέναν.
κοίταξα τα άστρα και τους ζήτησα να μου αποκαλύψουν το μυστικό σου.
μονάχα ένα μου απάντησε κι ήταν η Αφροδίτη.
μου μίλησε για τον έρωτα
μου μίλησε για τον θάνατο
μα και για κάτι που δεν κατάφερα ποτέ ως τώρα να κατανοήσω.
μου μίλησε για εσένα.
για το πόσο ανάγκη το 'χεις
και πως τα σπλάχνα σου τρίζουν
μα δε μου το πες ποτέ.
ξάπλωσα δίπλα της και σ' ονειρεύτηκα.
σ'είχα αγκαλιά, σε μια κορφή
νύχτα αέρας αστέρια σιωπή.
αιωνιότητα.