ένα φως με πλησιάζει και μου χαμογελά. επιτέλους, θα ζεις ψυχή μου, λεύτερη.

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Και δίχως θεό,δίχως πατέρα, ψάχνω να βρω κάπου να πιστέψω.

Περιπλανώμενος σ'ένα κόσμο χωρίς ρίζα,χωρίς κλαδιά,
ψάχνω να βρω την κεντρική μου αρτηρία.
Αυτή τη γραμμή που θα με οδηγήσει στη δική μου καρδιά.
Αυτή που θα με κάνει να καταλάβω από που προέρχομαι,
και που θα καταλήξω.
Κι όσο βαδίζω,τόσο χάνω το ρυθμό μου,
τόσο τρίζουν τα άγουρα μου ποδαράκια.
Και δίχως θεό,δίχως πατέρα, ψάχνω να βρω κάπου να πιστέψω.

Δεν υπάρχουν σχόλια: