ένα φως με πλησιάζει και μου χαμογελά. επιτέλους, θα ζεις ψυχή μου, λεύτερη.

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

δίχως προορισμό

ακολουθώ ένα ρυθμό δίχως αίσθηση
για να φτάσω σ' ένα προορισμό
που μάλλον δε γνωρίζω.
η ανάγκη για λιμάνι
πληθαίνει όσο πηαίνω.
βάζω τα δυο μου πόδια στα ρηχά
και βρέχω τις παλάμες μου προτού
να 'ρθει το κύμα
το βαρύ
και σου ζητώ σαν χάρη ποταμέ
να με σύρεις.
θέλω να φτάσω κάπου τελικά.
και για την ησυχία που ΄λεγα πως θέλω
δεν την ξανάδα πια
ούτε στης πεθυμιάς μου τον ορίζοντα
ούτε στις ηδονές μου.
όσο κι αν στάθηκα ασήκωτος
απ'της αρχής μου το ξεκίνημα
τα όλα μου, ζητούν ταξίδια
μα η καρδιά μου ψάχνει μανιωδώς
για ένα τέλος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: