ένα φως με πλησιάζει και μου χαμογελά. επιτέλους, θα ζεις ψυχή μου, λεύτερη.

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

σακούλες μάτια μου.

μα πως τυχαίνω να ξυπνώ βράδυ.
αρχή βραδιού.
γλυκή μα πικρή νοσταλγία μου φέρνει
αυτή η στιγμή.
σα να ξυπνώ στην αρχή ενός τέλους.
κουρασμένος μέν,
γι'αυτό και οι μαύροι κύκλοι.
αλλά παρ'όλα αυτά δε,
έτοιμος να αρχίσω να τελειώνω.
τη νοσταλγία αυτή τη φέρνουν
τα απογεματινά όνειρα.
ναρκωτικό να σ'αγγίζω,
είτε στον ύπνο,είτε στον ξύπνιο.
γιατί έχω ανάγκη να θυμάμαι
όσο η μνήμη μου δε με βοηθά.
γι'αυτό, όσο δεν είσαι στον ξύπνιο,
θα'σαι στον ύπνο.
ακούω τους ήχους των γνωστών παλαιών εποχών,
και αφήνω τη νοσταλγία να με οδηγήσει σε κάτι καινούργιο.
ένα συναίσθημα καινούργιο.
μα που και πάλι ίδιο θα'ναι.
ίδιο με 'σένα.
ίδιο με 'μένα.
πάντα ίδιο