Callikrati

Οι κουρτίνες της σκηνής άνοιξαν.
Απ'έξω λευκές και μέσα κόκκινες.
Κόκκινες,όχι σαν το κρασί.
Κόκκινες,όχι σαν τα αισθησιακά χείλη.
Ούτε σαν της άνοιξης το ρόδο.
Κόκκινες σαν το αίμα.
Σκηνή πρώτη: ο θάνατος.
άψυχο σώμα,χλωμό.
εκφράσεις ανύπαρκτες.
Και αναρωτιέμαι που είν΄η γλύκα σου;
Τα μάτια σου ήταν λαμπερά,
το χάδι σου γλυκό.
Και όλα τα παράπονα που σου'χα
τώρα τα ΄χω για ευχές,πρώτα στη λίστα.
Σκηνή δεύτερη:τρόμος κι απορία.
Μάτια γουρλωτά και ρίγος
ως την πιο μικρή μου τρίχα.
Απ' αυτές που εσύ είχες πολλές,
κι όλοι για τη γούνα σου έλεγαν.
Σκηνή τρίτη:Αργή και μπερδεμένη.
Τ'άστρα τα μετρούσα και σ'αναζητούσα.
Σε ποιο απ'όλα να 'σαι;
θα σε βολεύει να κοιμάσαι;
Σκηνή τέταρτη: Το τέλος
Απ'όπου ερχόμαστε,εκεί επιστρέφουμε.
Εκεί που φύτρωσες,εκεί θα ανθίσει τώρα,
το πιο όμορφο λουλούδι.
Μολονότι το δωμάτιο μιάζει βουβό.
Και τα χέρια μου άλλη γούνα
τόσο ζεστά δεν θα χαιδεύουν.
(Για τον Χαμτάρο,τον πιο γλυκό Χάμστερ.)