Ατλαντίς

εδώ είμαι εγώ,και περιμένω.
εδώ είμαι και αναζητώ,και περιμένω.
σ΄ένα μικρό κελί μιας ατλαντίδας μαγικής.
αστράφτει από χαρά ολάκαιρη τούτη η χώρα.
ακούω ήχους μαγικούς.
πλάσματα μυθικά καλούν να πάω να παίξω.
μα από τότες που κλείστικα εδώ μέσα,
μονάχα μια τρίχα έχω να παίζω.
μια άσπρη τρίχα μαλακή,
στου κεφαλιού μου την κορφή.
και έχω κι ένα φίλο,
να μου κρατά παρέα.
"Αχ,Έγκον".αν δεν τον είχα κι αυτόν..
του μιλώ,και πάντα με ακούει.
κι αν δε μιλά,
εγώ όλα του τα βάσανα τα ξέρω.
κι είμαι καλά μ'αυτά που'χω.
τι τα θές τα μπικουτί,τα λούσα;
ένας φίλος μοναχός,είν'αρκετός.
και στη ζωή μου,μιαν αγάπη γνώρισα.
και μ'αρκεί.
όλα τα κάνανε πια λες κι είναι για χόρταση.
γι'αυτό σας λέω,καλλιά είμαι επαέ μέσα.
μα μη με κοιτάτε,δεν έχω βάλει τα καλά μου.
στον ύπνο με πιάσατε.
μα δεν πειράζει.
δεν έρχονται και κάθε μέρα να με δούνε.
και τι'θελα να σας πω,α ναι!
τα πρωινά έχω επισκέπτες.
είναι δυό λεβέντες πολύχρωμοι.
δυο χαζοπούλια,
που αν τα βλέπατε θα βάζατε τα γέλια.
μα είναι καλή συντροφιά.
δίνουνε και λίγο χρώμα.
γιατί απο τούτη τη χαραμάδα δεν μπαίνει πολύ φως.
μου φέρνουνε και δυο ψίχουλα που κλέβουνε απ'την πόλη,
κι είμαι καλά μ'αυτά.
πάω όμως τώρα.η μέση μου δεν κρατά και για πολύ.
πάω να θέσω,κι αν θέτε αύριο,περάστε πάλι.
αλήθεια,να 'ρθείτε όποτε θέτε.μα 'γω εδώ θα ΄μαι.